Skip to main content

Ryszard Winiarski
bez tytułu,
1963
tusz
nr inw. MK 6093

Jerzy Ciszewski

Zadawać pracę domową czy nie zadawać? Jak mądrze kierować systemem edukacji? Jaki sens ma nauka i do czego nas prowadzi? Nie pierwszy raz pytanie o system edukacji pojawia się w debacie publicznej. Rysunek opublikowany w 1963 r. w „Szpilkach” (nr 25) nie proponuje żadnych rozwiązań, ale zachęca do refleksji z perspektywy jednostki najbardziej zainteresowanej – ucznia.

Stojąc u progu dorosłości w nieuchronnie zmieniającym się świecie, nietrudno popaść w głoszący niemożliwość poznania świata pesymizm poznawczy (agnostycyzm). Czy bowiem krótkie zdanie pojedyncze rozwinięte z podmiotem orzeczeniem i dopełnieniem w bierniku, informujące o właścicielce kota Ali sprawi, że poznamy lepiej świat? Wyraz twarzy bohaterów rysunku pochylonych nad pierwszym zdaniem z „Elementarza” nie daje jasnej odpowiedzi. Rysunek nie jest jednak aż tak pesymistyczny jak może się wydawać. Każda pogłębiona refleksja (myślenie ze zrozumieniem) z czasem prowadzi, czy winna prowadzić, do wniosków, a te są ważnym etapem w procesie edukacji.

Autorem rysunku jest Ryszard Winiarski (1936-2006), malarz, twórca form przestrzennych, student na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Inspirowane rachunkiem prawdopodobieństwa czarno-białe prace Winiarskiego z lat 60. XX w. posługujące się kwadratowym modułem stanowią doskonały przykład zastosowania nauk ścisłych w twórczości artystycznej, przekraczającego granice obu dziedzin. Zaproponowana koncepcja artystyczna była dojrzała i oryginalna. Winiarski zaproponował w niej przełożenie wybranych zagadnień z obszaru nauk ścisłych, takich jak statystyka, teoria gier, przypadek, na język sztuki. Doskonałe wykształcenie artysty, jego głębokie przekonanie o związku sztuki i nauki oraz wartości obu w życiu człowieka i procesie kształtowania społeczeństwa, są chyba najlepszą odpowiedzią na wszelkie wątpliwości dotyczące sensu odkrywania świata. Osoby tkwiące w pesymizmie poznawczym zachęcamy do odkrywania karykatury i satyry, uśmiech to pierwszy krok w stronę optymizmu, także poznawczego.

Pracę zakupiono do zbiorów muzeum w 1984 r. 

Aldona Tołysz