Stefan Papp
W Urzędzie Stanu Cywilnego , ok. 1966
papier, karton, collage
nr inw. MK 3853

Ślub to zazwyczaj wydarzenie niezapomniane, niesie jednak ze sobą szereg konsekwencji. Postrzegany jest jako dowód miłości / wyrachowania, odwagi / głupoty, wiary / rozumu. Może się zdarzyć tak, że stojące przed urzędnikiem stanu cywilnego osoby więcej dzieli, niż łączy, a poczucie własnej / cudzej wartości/ jakości stanie na drodze wspólnego szczęścia.

Praca Stefana Pappa (1932-2020) ilustruje z pozoru niewinną i uniwersalną uroczystość z udziałem uśmiechniętej pary w Urzędzie Stanu Cywilnego. Uwagę przykuwa kontrastujący z prostym rysunkiem barwny detal. Cyfra 1 umieszczona na piersi mężczyzny to znak obowiązujący w latach 1965-1990, nadawany produktom krajowym, potwierdzał spełnienie wymagań ponadstandardowych (w standardach PRL). Znajdujący się na piersi kobiety znak Q to krajowy certyfikat jakości informujący, że produkt nie tylko spełnia ponadpodstawowe wymagania, ale także że jego jakość jest porównywalna z poziomem produktów renomowanych producentów. Czy, przekładając rysunek na rzeczywistość, tak wygląda prawda o małżeństwie..?

Stefan Papp to postać nietuzinkowa – rzeźbiarz, rysownik, karykaturzysta, ale także teoretyk i wykładowca. Artysta mieszkał i pracował w Krakowie, jego rysunki satyryczne publikowane były m.in. w „Dzienniku Polskim”, „Szpilkach”, „Architekturze”. W sposób pozornie lekki, ale niezwykle inteligentny i celny komentowały one kondycję ludzką, sytuację społeczną i polityczną. W latach 80. XX w. artysta odszedł od pojedynczych prac, tworząc serie rysunkowe m.in.: „Człowiek z Kwiatkiem”, „Mój dziennik 1982” czy erotyczna „Raj” (w zbiorach Muzeum Karykatury). „Cechą wspólną wszystkich rysunków jest zredukowana do kreski forma, która skupia się do najprostszych proporcji figura ludzka. Stylistyka ta umożliwia jednoznaczne i nigdy płaskie obrazowanie. […] Swobodny język idei i wyrażeń może być przez każdego widza zrozumiany. Artysta nie pozostawia wątpliwości , jeżeli chodzi o jasność i ostrość przekazu, lecz wyrzeka się nadmiernej przesady” (J. Weinhardt, Stefan Papp, BWA, 1990).

Prezentowany rysunek opublikowany został w „Szpilkach” w 1966 w nr 50.

Pracę zakupiono do zbiorów muzeum w 1982 r.

Aldona Tołysz