Zbigniew Jujka
Wystawa mebli nowoczesnych, 2 poł. XX w.
collage
nr inw. MK 5798

„Piękno na co dzień i dla wszystkich” pod takim hasłem działał Instytut Wzornictwa Przemysłowego, najważniejszy ośrodek dla dizajnu w Polsce Ludowej. Działania na rzecz podniesienia poziomu estetycznego produkowanych w kraju wyrobów przemysłowych rozpoczęły się zaraz po zakończeniu II wojny światowej w oparciu o przedwojenne doświadczenia. W 1950 r. założono Instytut Wzornictwa Przemysłowego, a od połowy lat 50. XX w. popularność zdobyły meble o kojarzącej się z nowoczesnością formie: nawiązujące do abstrakcji, lekkie, o prostej konstrukcji i intensywnych kolorach – czerwieni, błękitu, żółci, ale także czerni i bieli.

Prototypy mebli prezentowano na wystawach, w salonach sztuki użytkowej i galeriach sztuki, nie wszystkie z nich trafiły do masowej produkcji. Część była zbyt kosztowna, mało praktyczna lub po prostu zbyt nowoczesna na gusta odbiorców, którzy często za meble wartościowe uważali przede wszystkim wyroby z litego drewna, masywne i pojemne. Na stopniową zmianę optyki wpływ miały zarówno atrakcyjna cena, jak i wielkość nowych mebli, które zajmowały znacznie mniej miejsca w niewielkich kwaterach i mieszkaniach Polski Ludowej.

O tym, że nie wszystkim użytkownikom nowy dizajn przypadał do gustu, świadczy praca dziennikarza i rysownika Zbigniewa Jujki (1935-2019) Wystawa mebli nowoczesnych. Zaprezentowane na ekspozycji sprzęty, wpisujące się w ówczesne kierunki poszukiwań artystów związanych abstrakcją geometryczną, kontrastują z masywnym, dekoracyjnym biurkiem ze staroświeckim telefonem na blacie. Jak pisał o artyście Lipiński „Jujka ma oczy otwarte na to, co dziś dzieje naokoło, patrzy bystro przez swe okularki a od czasu do czasu oczko mu podejrzanie błyśnie, a to znaczy, że coś zauważył, coś go uderzyło, zastanowiło, rozśmieszyło. I wiemy, że jesteśmy świadkami narodzin nowego pomysłu, najbardziej cennej części pracy satyryka. Tematyka rysunków Zbigniewa Jujki jest bogata i urozmaicona. Pracując wiele lat w redakcji, orientuje się dobrze w pracy biurowej, toteż często rysuje biurka i meble w rozmaitych sytuacjach, żartuje z komputera, zajmuje się osobami zwierzchników i śmieszą go konferencje”.

Pracę zakupiono do zbiorów w 1984 r.

Informację przygotowała Aldona Tołysz