Michał Sufin, ur. 1983 r. Improwizator, reżyser, autor prozy i scenariuszy. Współtwórca Teatru Improwizowanego Klancyk i współwłaściciel Klubu Komediowego w Warszawie. Jego debiutancka powieść „Warszawskie wersety” ukazała się nakładem wydawnictwa Czarne (2006). Jest autorem scenariuszy, m.in. odcinków serialu „Niania” (2006), adaptacji filmu „Hallo Szpicbródka” dla teatru Syrena (2012, pod pseudonimem Hanna Maria Kos), dialogów filmu fabularno-dokumentalnego „Powstanie Warszawskie” (2014) oraz scenariuszy 11 odcinków z 12-odcinkowej serii programów adaptujących repertuar kabaretowy Klubu Komediowego dla TVP2, emitowanych w ramach cyklu „Komediowa Scena Dwójki” (2016).

Wraz z Błażejem Staryszakiem jest współautorem ośmiu scenariuszy spektakli cyklu kabaretowo-teatralnego „Fabularny przewodnik po...”. Cykl ten od czerwca 2014 roku stanowi podstawę repertuaru Klubu Komediowego w Warszawie. Jest też autorem trzech grotesek scenicznych. Współautor „Tajemnicy beletrysty, czyli ostatniej czytelni na Imielinie” (współprodukacja Klubu Komediowego i Big Book Festival), “Jak być Polakiem i niedrogo za to zapłacić” oraz „Taniej rewii pt. Przelew wyjdzie w piątek”. Wszystkie wymienione spektakle składają się na repertuar Klubu Komediowego i wciąż można je oglądać na jego deskach.

Fakultet z humoru # 3

Dwa kabarety – Michał Sufin

28 grudnia 2022, godz. 18.00
on-line na naszym kanale YouTube https://tiny.pl/w1dt5

Zapraszamy na kolejny odcinek z cyklu Fakultet z Humoru.

Co to takiego? To cykl wykładów z zakresu filozofii, socjologii i psychologii humoru. Wykłady mają poszerzyć wiedzę uczestników i uczestniczek na temat kulturowych aspektów humoru. Osoby prowadzące wykłady to badaczki i badacze zajmujący się humorem od strony psychologicznej i socjologicznej z cenionych ośrodków uniwersyteckich.

Tym razem zapraszamy na spotkanie z Michałem Sufinem i jego wykład: Dwa kabarety - czyli krótkie autorskie omówienie znaczenia nazwy.

Będzie to niekompetentnawy, bo niepozbawiony osobistego stosunku, wykład dotykający historii i natury zjawiska kabaretowego. Autor, w oparciu i przykłady historyczne i o własne niedoświadczenia sceniczne, tworzy listę kategorii stanowiacych o kabaretowości i kabaretowatości. Punktem wejścia i wyjścia referatu jest teza, że sile kabaretu stanowi jego niejednoznaczność, a jego ujednoznacznianie kończy się poważnie mało zabawnie.

Kategorie pomocnicznie uprzedzające treść wykładu:

żartolaboratorium;
kawangardyzm;
odrapana piwnica;
bywalcy;
tłoczenie się,
brak ścian – czwartej i pozostałych;
od Tang do bardów;
rymy męskie/żeńskie;
nagraniczność;
skandal;
wężykiem.